Soms vraag ik me af: "Hoe zou het zijn als sociale media niet bestond?". Zouden we dan praten met elkaar als we op het perron wachten op onze trein? Zouden we dan wel durven spreken met een wild vreemde? Ik neem het zelf niemand kwalijk. Als ik onderweg ben, vind je mij, net als iedereen, met muziek in de oren en met een gebogen hoofd over mijn gsm. 

 

Soms vraag ik me af: "Zou het niet veel mooier zijn om de weg te zoeken zonder gps?". Vroeger, wanneer je op een nieuwe plek was, moest je de weg vragen aan lokalen. Je keek voor je en zocht waar je moest zijn. Je zag anderen en je deed een babbeltje, misschien wel met iemand die je niet kende? Nu kijken we niet rond maar kijken we met het hoofd gebogen naar ons kaartje op de gps. 

 

Soms vraag ik me af: "Wat is het gevolg van 'de vierkante babysit'?. Wanneer ik terug denk aan mijn kindertijd, denk ik aan al mijn vrienden van vroeger en het pleintje in mijn dorp waar ik elke dag te vinden was. Waaraan kunnen de kinderen van nu later denken? Aan de vele uren binnen zitten, naar een scherm kijkend? De periode in hun leven waar ze lui zijn geworden? 

 

Soms vraag ik me af: "Hoe kun je nu nog je werk op het werk laten?". Men moet vaak lange dagen doen, elke dag een stuk op 30 mails beantwoorden op het werk. Maar daar stopt het niet. Met je E-mail op je gsm krijg je mails onderweg naar je werk, onderweg naar huis en zelfs wanneer je 's avonds rustig in je zetel zit. Wanneer kunnen we dan nog even rusten en het hoofd opheffen? 

 

(Sociale)media, het is iets heel handig maar het is ook de oorzaak waarom we allemaal met gebogen hoofd leven en we toch een paar mooie kansen missen.